Roadtrip door de Verenigde Arabische Emiraten

0 reacties

Periode: April 2005

Stad/Streek: Verenigde Arabische Emiraten Dubai – Abu Dhabi – Al-Ain – Hatta -Kor Fakkan – Ras Al Khaimah

Hotels: Metropolitan Deira (Dubai), Sheraton (Abu Dhabi), Mercure (Al Ain), Hatta Fort (Hatta), Oceanic (Khor Fakkan), Hilton (Ras Al Khaimah), Al Qasr (Dubai)

Reisverslag

Een eerste bericht vanuit Al Ain. We zijn net het eerste internetcafe
tegengekomen in Al Ain. Eerder in Dubai en Abu Dhabi zijn we nog niets van dien
aard tegengekomen. Ik ben nu aan het typen op een arabisch toetsenbord en dat
is ook de eerste keer. Een verslag vanaf het moment van vertrek.

— Dubai

We zijn dit keer eens niet vertrokken vanaf Schiphol, maar vanaf Dusseldorf
en dat is zeer goed bevallen. De luchthaven is heel goed te bereiken op minder
dan 100km (klein uurtje rijden) van ons huis. Parkeren is heel makkelijk en
het is een stuk goedkoper dan Schiphol. Vanaf de parkeergarage ga je met een
skytrain naar de terminal. Het is zo kort tot aan de vertrekbalie dat je niet
eens een karretje hoeft te scoren. Inchecken was geen probleem hoewel we natuurlijk
weer wel de verkeerde rij hadden. Na de paspoortcontrole eerst door de scanners.
De douane beambte had interesse in ons fototoestel en wilde dat even apart scannen.
In een hokje heeft hij gekeken of er misschien een bom in zat, maar toen dit
niet het geval bleek te zijn mochten we door.

De vlucht was met Emirates. Dat is een fijne maatschappij. Goed eten aan boord.
De ruimte in de economy class kan natuurlijk niet tippen aan de business class,
maar we hadden al van tevoren stoelen aan het raam gereserveerd. Die kwamen
goed van pas want het vliegtuig was vol. Met een stoelopstelling van 2-4-2 zaten
we dus lekker samen aan het raam. Een heel mooie gimmick is de camera voor en
onder aan het vliegtuig. Je kunt bij start en landing zien wat de piloot ziet!
Erg gaaf bij de landing op Dubai.

Na de landing was er eerst een lange rij om door de paspoortcontrole te komen.
Eenmaal daardoor ging het prima. We kregen meteen een indruk van een van de
rijkste landen ter wereld. Onze taxi was een Audi A8 4.5 liter (ik wist niet
eens dat ze die hadden). Op de weg naar het hotel bleek dat iedereen hier denkt
dat hij Michaël Schumacher is. We reden met 120 door Dubai naar het hotel.
Op de vraag wat de maximum snelheid hier was antwoordde de taxi chauffeur heel
gedecideerd 60! We werden nog van alle kanten ingehaald en de rest van het verkeer
leek zich echt niet bewust van die maximum snelheid.

Het eerste hotel was een goedkoper hotel. We komen hier om 1:30 aan en zijn
morgen om 10:00 weer weg als we de auto krijgen. Geen noodzaak voor luxe dus.
Wat schetst echter onze verbazing. We krijgen de suite van het hotel! Dat was
dus een lekker grote kamer. Heerlijk geslapen en ’s morgens vroeg wakker
geworden van de herrie van de ochtendspits in Dubai. Het is er druk, erg druk!
Een simpel maar voedzaam ontbijt en de auto wordt gebracht. Het is een Nissan
Altima 2.5S geworden. Een bijna nieuwe auto. Ik ben nog heel blij dat we een
‘grote’ auto hebben genomen (maar wat weet ik op dit moment van auto’s in Dubai…).
Nadat we 3 creditcards hebben geprobeerd die allen worden geweigerd is de man
van de auto het er mee eens dat het apparaat kapot is. Hij vraagt een autorisatie
bij de bank en we krijgen de auto mee! De reis kan beginnen.

— Naar Abu Dhabi

Eerst maar eens Dubai uit zien te komen met de huurauto. Na 50 meter komen
we er al achter, je moet je NIET aan de maximum snelheid houden, dat is levensgevaarlijk.
Alles en iedereen vliegt je voorbij! Hoewel er overal flitspalen staan stoort
niemand zich eraan dus dat gaan wij dan ook maar niet doen. Liever een bekeuring
dan zo’n boze arabier (met doek) in je kofferbak. Wat meteen opvalt is de reeks
aan dure auto’s. Er zijn hier twee type BMW’s, de X5 of de 7 serie en alleen
in iL uitvoering. Verder barst het van de Range Rovers, Mercedes en Lexus. Onze
Nissan (die in NL een echte grote auto is) valt in het niet bij al dit geweld.
Als het recht van de sterkste (of duurste) hier opgaat krijgen we in elk geval
geen voorrang. Wat opvalt is dat niemand ook voorrang geeft. Gewoon doorrijden
is het devies. Het stoplicht een halve seconde op groen, meteen op de claxon
hangen! Maar goed na enige tijd went het en rijd je vanzelf asociaal mee. De
weg naar Abu Dhabi voert door de buitenwijken van Dubai. Van een afstand zien
we het Burj Al Arab al. De plek waar we over een week ongeveer terugkomen. De
rit is ongeveer 150km en we stoppen bij een benzine pomp. Die heb je hier voldoende
(wat wil je met al die olie). Wat op begint te vallen is dat de mensen hier
extreem vriendelijk zijn. Iedereen is aardig en spreekt goed Engels (niet zo
vreemd als je bedenkt dat 80% van de inwoners van Dubai immigranten zijn) en
wil je helpen. De regels hier zijn wel een beetje strenger dan in NL. Als je
geen werk hebt, wegwezen! Als je sponsor je niet meer moet, wegwezen! Als je
een misdrijf pleegt, eerst 150 zweepslagen en dan wegwezen! Geen wonder dat
er ook bijna geen criminaliteit is. De Sharia (islamitische wetgeving) is hier
ook nog steeds van kracht. In de krant las ik dat een Filippijnse huishoudster
zwanger is geworden terwijl ze niet getrouwd is. Haar sponsor wil haar niet
helpen en de straf: 150 zweepslagen en het land uit. Je krijgt er misschien
een vreemde indruk van, maar de mensen zijn echt aardig (we maken hier later
nog wat van mee). Na een rit door de woestijn komen we in Abu Dhabi en gaan
we naar het Sheraton hotel.

Na wat omzwervingen (het verkeer werkt niet mee), zijn we dan eindelijk bij
het Sheraton. De koffers worden uitgepakt en ik kan de auto parkeren. Er staan
een heleboel 4WD op de trottoirband geparkeerd die aangeeft dat je niet mag
parkeren. Een stukje verder staat groot (2×3 meter) op weg geschilderd ‘No Parking’
en er zijn wat bloempotten neergezet om dat tegen te gaan. Maar een echte emiraat
laat zich niet tegenhouden en dus staat het volledig vol auto’s. Zelfs tussen
de bloembakken paste nog een 7 serie. Ik rijd netjes door naar het parkeerterrein
en parkeer daar de auto. Een stukje wandelen terug en we kunnen inchecken. Helaas
zijn we iets te vroeg en is de kamer nog niet klaar. We maken een rondje door
het hotel, zien bij het zwembad dat het 39 graden is en wachten in de koele
lobby. Helaas, de kamer is nog niet klaar. Op de vraag waar de GP van Bahrein
dan te zien is (die begint immers bijna) zegt de mevrouw dat in de engelse pub
van het hotel een groot scherm hangt. Wij op naar de pub. Het blijkt niet 1,
maar 4 grote plasma schermen te betreffen die door de hele pub hangen. Ik installeer
mij met een cola light en de race kan beginnen. Fenny heeft wat te weinig slaap
gehad dus die gaat naar de kamer om even bij te komen. De race was spannend
en er waren een groot aantal mensen binnen. Bij het uitvallen van Schumacher
ging er een gejuich op (misschien had ik beter niet mijn Ferrari shirt aan kunnen
doen…, je ziet ook weinig Ferrari’s rijden, dat had een hint kunnen
zijn).

Terug in de kamer is Fenny net wakker geworden. Vanavond gaan we kijken naar
een van de restaurants in het hotel, we kiezen voor de Italiaan. Het is vreemd
in de emiraten, maar het nachtleven speelt zich af in de bars, restaurants en
disco’s van de hotels. Er zijn geen ‘losse’ restaurants, maar elke vorm van
vermaak is in een hotel. Deze adverteren ook om gasten van buiten aan te trekken.
Eigenlijk best een goede oplossing die ik nog nergens anders heb gezien. Wellicht
komt het ook omdat er pas vanaf 1971 iets ontwikkeld wordt hier. Abu Dhabi was
in 1970 nog een plaatsje van 5000 inwoners zonder water, stroom of wat dan ook.
Nu waan je jezelf in New York met wolkenkrabbers en 5-baans wegen.

Na het eten besluiten we de beroemde ‘Corniche’ (kustweg) af te gaan wandelen.
Vanaf het Sheraton hotel zou die tot de beroemde Clock Tower moeten lopen. We
lopen het hotel uit, maar helaas tegen een houten muur op waar mensen aan het
werken zijn. Dan maar met de auto op zoek. We gaan op zoek naar een Clock Tower
en een mooie vulkaan fontein die in al onze vier reisgidsen uitgebreid staat
vermeld. We rijden de hele Corniche af, maar komen niets tegen. Wel komen we
aan het einde van de weg na wat rotondes uit bij een paleis! En wat voor een
paleis! Je mag 45 km/pu rijden en er is niemand die ook maar 1km harder rijdt.
Er mogen geen foto’s worden gemaakt, maar wat we zien is niet te geloven. Er
wordt in geen enkel boekje over gerept, maar het ding is zo groot. Soestdijk
past er 10 keer in. We zijn een rondje om het paleis gereden en dat koste zowat
een kwartier! Enorm groot, luxe en een zee van licht!!! Hier woont dus de sjeik
die het land leidt. We komen er later achter dat de sjeik een hele slimme man
is. Hij zegt het volgende: Rijkdom bestaat niet uit geld, maar zit in de mensen.
Daarom geeft hij het geld wat verdiend wordt door de rijkdommen van het land
(olie) terug aan de mensen en dus aan het land. Zo is er gratis onderwijs, water
en elektriciteit, gratis gezondheidszorg, de mensen wonen gratis en mannen ouder
dan 40 krijgen hun onderhoud van de staat. Vrouwen en gehandicapten worden ook
door de staat onderhouden. Het is te zien dat de mensen tevreden zijn en het
een rijk land is.

Maar goed, we zijn op zoek naar een vulkaan fontein. Omdat we die niet kunnen
vinden parkeren we maar aan de rand van de Corniche en lopen we via een onderdoorgang
onder de Corniche door. Nu zijn die voetgangerstunnels in NL een bron van ellende
(graffiti, zwervers enz). Zo niet hier. Aan beide kanten bij de ingang staan
prachtige fonteinen en stroomt er water tot en met. Alles is gigantisch verlicht
en er is geen enkel kapot lampje. We lopen de Corniche een stukje af, maar geen
fontein. Ten einde raad besluiten we een paar politieagenten te vragen waar
die fontein toch is. Welke fontein? vraagt de agent. De Shalla fontein, die
is er niet meer. Vorige week gesloopt! Dat was de oude Corniche, nu hebben we
een nieuwe Corniche! De reisgidsen kunnen dus ook al weer bij het oud papier.
Het land verandert zo snel dat de gidsen het niet bij kunnen houden.

Na nog een tijdje bij de zee gezeten te hebben, nemen we nog een drankje in
de cigarenbar van het hotel en dan naar bed.

— Naar Al Ain

De volgende dag staan we rond 9:00 op en gaan we naar de ontbijtzaal. Een lekker
ontbijt en op naar Al Ain. De bell boy haalt de auto en parkeert die met draaiende
motor, blazende airco en ingepakt voor de deur.

Op weg naar Al Ain gaan we weer door de woestijn. We gaan op sommige plekken
van de weg af om de woestijn te bekijken. Indrukwekkend hoeveel zand er is.
Als je op de weg rijdt is alles groen, groen en nog eens groen. Geen moment
denk je aan zand, dat bijna niet te zien is door al het (aangeplante) groen
langs de snelweg. Zodra je van de weg afgaat is het echter alleen maar zand.
We zien kamelenfarms en dadelplantages. Heel indrukwekkend allemaal. In de dorpjes
merk je wel dat ze aan 4WD auto’s gewend zijn. De drempels zijn iets te
hoog voor de auto en we schaven een keer of 4 met de bodemplaat over de grond.
Om te voorkomen dat we dadelijk in de woestijn stilstaan besluiten we maar om
terug de snelweg op te gaan en de humps te mijden.

We tanken nog bij een station en de hele auto wordt zowat gewassen (erg vriendelijke
allemaal). In Al Ain moeten we een bergweg op die volledig zand en rots is maar
wel goed geasfalteerd. Als we bovenaan komen blijkt hier ons hotel te staan.
Een volledige oase van groen boven op een berg van rots en zand. We hebben een
machtig uitzicht over de woestijn. Na een mooie zonsondergang besluiten we even
naar het stadje te gaan. Iets teveel rotondes (met de gekken die hier rijden)
en we komen bij een shopping mall, de Jimi mall. Lekker eten hier (o.a. mcDonalds
en Arabisch). Een vriendelijke arabier vraagt waar we vandaan komen. Uit holland!
Hij heeft een vriend in Dubai die Nederlander is. Ik wordt meteen uitgenodigd
met zijn pijp mee te roken! Je mag niet weigeren dus ik doe mee. Zware pijptabak,
maar wel lekker en niet gehoest (zei hij trots!!).

In de shopping mall komen we even verder een internet cafe tegen en daar zitten
we nu. Zometeen nog even verder in de mall en dan naar bedje! Morgen op naar
Hatta. Ik ben benieuwd wat we nog meer tegenkomen. Wat een mooi land is dit!!!!

— Hatta

Gisteravond zijn we nog even in de Jimi Mall geweest waar we heerlijk hebben
gegeten. Toen terug de berg op, een hele mooie weg met allemaal lampjes en in
een iets te klein bed geslapen. ‘S morgens ontbijt en op naar Hatta. We zijn
eerst naar de kamelenmarkt geweest. Een heel vreemd gezicht. Allemaal mannen
(in jurken) met Pick-Ups en een heleboel kamelen die bij elkaar staan in allerlei
met touwen afgezette hokjes. We waren de enige toeristen en er kwamen twee arabieren
aan die wel het e.e.a. van de kamelen wilden laten zien (tegen vergoeding natuurlijk).
Ze hebben zelfs foto’s genomen. Wel een hele aparte ervaring om daar midden
tussen de kamelen te staan.

Na een half uurtje weer in de auto gestapt om verder te rijden. Omdat de emiraten
zo verspreid liggen en er overal lapjes van de verschillende emiraten liggen
reden we eerst Oman binnen. Hier heb je nog geen visum voor nodig omdat de grenspost
een km of 10 verder ligt. We hebben een hele mooie rit gemaakt door de woestijn
en je kon zien dat Oman niet zo rijk is als de VAE. De huizen zijn wat minder
en er is meer volk dat met pongel (zooi) geld probeert te verdienen. We zijn
een aantal keren gestopt om foto’s te maken en hebben onderweg een heleboel
woestijn en bergen gezien. De weg die we moesten afleggen liep door het Hajar
gebergte. Een hele mooie woeste omgeving die een beetje lijkt op de prairie
in Amerika, dus geen zand, maar meer rotsig, stenig. Aan borden doen ze niet
zo geweldig, af en toe een bord, en dan vooral in het arabisch, dat leest wat
moeilijk. Op een gegeven moment stonden we weer op een punt waarvan we zeker
wisten dat het niet klopte. Hadden we 40 km. verkeerd gereden omdat we een afslag
over het hoofd hadden gezien. Wij weer terug naar de plek waar die ongeveer
zou moeten zijn, en met veel moeite een afslag gevonden. Weer kilometers rijden
totdat de weg doodliep.. helaas dat was hem dus ook niet :)) Weer terug naar
het punt, 10 keer op en neer over de hoofdweg op zoek naar de afslag en toen
op goed geluk er maar weer eentje geprobeerd. Waarschijnlijk was dat de goede,
maar zeker weten doen we het nog steeds niet. De kaart die we hebben is beslist
niet accuraat, wegen die er zouden moeten zijn zijn er niet, en op andere plaatsen
liggen weer wegen die niet op de kaart staan. Maar ach, je komt altijd wel ergens
uit.

Op een gegeven moment moesten we weer een afslag nemen, maar helaas, dat was
zo’n grind-zandpad, en na Brazilië zijn wij niet meer zo’n voorstander
van dat soort wegen (we hebben toen echt doodsangsten uitgestaan van zo’n zelfde
soort weg dat we besloten hadden die maar nooit meer te nemen). Daarom de afslag
maar niet genomen en verder gereden. Na wat mooie foto’s van kamelen en geiten
die naast de weg staan zijn we aangekomen bij Hatta Fort, ons hotel in Hatta.
De check-in was niet erg soepel en je kunt zien dat het een hotel uit de jaren
70 is. Er komen veel inwoners uit Dubai om even weg te zijn uit de stad. De
kamer waren een soort van chalets en zagen er schitterend uit. Een groot bed
en meer dan voldoende ruimte.

Voorafgaand aan het avondeten zijn we eerst nog even in het stadje gaan kijken,
wat niet veel voorstelt. In het stadje blijkt wel een ‘Heritage Village’
te zijn waar allerlei dingen zijn nagebouwd uit vroeger tijden. Omdat de welvaart
hier pas in 1970 is ingetreden zijn die vroegere tijden nog niet eens zo heel
lang geleden. Er is een mooi fort en allerlei zaken van vroeger tijden. Oude
wapens, oude huisjes en oude wachttorens. We hebben nog wat souvenirs gescoord
en gratis pennen gekregen (heel vriendelijk).

Daarna terug naar het hotel om te eten in een echte jaren zeventig sfeer, met
live muziek uit eveneens de jaren zeventig. We hebben een heerlijke Curry gekregen.
Dat kon ook niet anders want de chef kwam uit India dus die wist een prima Curry
in elkaar te draaien. Daarna lekker gaan slapen voor de volgende rit.

— Khor Fakkan

We zijn vanmorgen vertrokken uit Hatta. Eerst nog even gepind bij de ‘Bank
of Dubai‘ en wezen tanken. In het tankstation hadden ze zelf een frappucino
(van Starbucks). Heerlijk op de vroege morgen! Eerst op weg naar Dhaiba. Daar
zijn we gestopt om de nieuwe souk te aanschouwen. Nou de enige die werden aangeschouwd
waren we zelf. Iedereen keek naar ons of we van een andere planeet kwamen. De
souk zelf was niet meer dan een bij elkaar geraapt zooitje aan winkels dus we
missen aan de andere souks niet al teveel. We stonden aan de voet van de Moskee
geparkeerd en die begon natuurlijk spontaan tot het oproepen van gebed. We zijn
weer vertrokken en kwamen meteen uit bij een ongeval dat net was gebeurd. Ongelooflijk,
maar op een dubbelbaans weg zonder tegenliggers presteren ze het om de complete
voorkant van een auto eraf te rijden. Het zijn echt gekken in het verkeer!

Doorgereden naar Kalba (stadje onder Fujeirha), daar zijn we even uitgestapt
om te kijken naar de nieuwe Corniche (kustweg). Heel mooi aangelegd volledig
groen (alleen voor wie?). Het was volgens mij 42 graden of zo dus we zijn vlug
weer in de airco auto gaan zitten. Doorgereden naar Fujeirha en het fort kunnen
aanschouwen. Van daaruit door naar Khor Fakkan. Daar zijn we nu aangekomen in
een internetcafe. Khor Fakkan ligt in het emiraat Sjarjah en er heerst hier
een alcohol verbod. Daarom is er ook bijna geen toerisme. Als je hier wordt
betrapt met alcohol is de straf die er op staat, ‘zweepslagen op een rotonde’.
Beter dus om geen tax-free flesje mee te nemen ;-).

Verder lijkt hier alles prima. We zijn even bij de haven wezen kijken en gaan
zo meteen naar ons Hotel. Veel lijkt er hier niet te doen dus het zal wel een
rustige avond worden.

Tot zover, bij het volgende internet cafe weer verder…

— Ras Al Khaiman

In het hotel eerst een lekker ontbijt (hoewel het ook wel weer op de jaren
70 leek). In de lift staan we wat te praten en ineens blijkt er een Nederlander
in de lift te staan! Een wat oudere man van 55 uit Uden die samen met zijn vrouw
eerst door Oman heeft getoerd en nu in Het Oceanic Hotel in Kor Fakkan is aangekomen.
Zijn zoon werkt hier bij een duikschool. Het is de eerste Nederlander die we
tegenkomen. De auto ingeladen met de koffers en weer op pad naar onze een na
laatste bestemming, Ras Al Khaiman.

Op weg stoppen we even bij de Al BidYah Moskee. Deze moskee is de oudste van
de emiraten en heeft geen torentjes. Waarschijnlijk omdat die uit de tijd komt
dat de Islam hier nog niet zo was ingeburgerd. Je kunt het je moeilijk voorstellen
met alle moskeeën die je nu ziet staan.

Onderweg rijden we nog een mooie route door het Hajar gebergte. We zien een
vrachtwagen staan die dwars door de vangrail is gegaan en waarvan de cabine
in de kreukels ligt aan de zijkant van de weg. Niet lang daarna komen we nog
4 auto’s tegen die helemaal in de kreukels zitten. Het zijn me een stelletje
wegpiraten hier!

Onderweg nog een hoop kamelen en geiten op de weg. Het is toch een mooi gezicht
al die dieren die hier zomaar door de woestijn langs de snelweg lopen. Ik denk
niet dat we de koeien hier in NL snel op de A2 zullen zien lopen.

In Ras al Khaima checken we in bij het Hilton. Het is een mooi hotel dat duidelijk
meer op toeristen is gericht. Er zitten een boel Duitsers. We krijgen weer een
Suite, dit keer eentje met een slaapkamer, aparte woonkamer en een keukentje!
Nooit geweten dat ze die in een Hilton hadden. Helaas blijven we maar één
nacht dus we gaan even de omgeving verkennen. Er blijkt een Shopping Mall te
zijn waar ze top merken hebben die nu flink in de uitverkoop zijn. De prijzen
zijn er heel anders dan in NL. In de Pierre Cardin winkel scoren we 3 pakken,
3 shirts, 1 broek en diverse stropdassen tegen achterlijke prijzen. Dubai wordt
dan wel een shopping paradijs genoemd (ze hebben zelf een shopping festival
voor de toeristen), maar hier kun je ook prima je slag slaan. We gaan wat eten
in de food court en daar barst het van de arabieren. Allemaal lopen ze met een
gewaad en doek op het hoofd. Het is er enorm druk en iedereen eet wat bij de
Subway, McDonalds, KFC, Perzisch, Libanees of Arabisch. Wij pakken ook wat en
op een groot TV scherm zien we op een Arabische sportzender ook nog oude fragmenten
uit de NL voetbalcompetitie. Het is een compilatie van blunders en zware overtredingen.
Heel apart om midden in de woestijn zoiets mee te maken. Na een uur verlaten
we de herrie en gaan we terug naar het hotel om ons voor te bereiden op de laatste
rit naar Dubai en ons mooiste hotel het Al Qasr waar we nog 4 nachten verblijven.

— Dubai

We checken uit in het Hilton en gaan voor de laatste rit naar Dubai. Inmiddels
3 pakken rijker (hoe krijgen we die ooit in de koffers als we weer naar huis
gaan?), zetten we koers naar Dubai. Omdat het maar een kleine afstand is besluiten
we niet de meest effectieve route te rijden, maar een route te pakken die ons
een beetje verder laat rijden. Die weg voert ons weer door de woestijn en we
krijgen na 1,5 uur Dubai in zicht. De grote weg door Dubai is indrukwekkend.

In het zakengedeelte rijden we over een 4 baans weg tussen de wolkenkrabbers
door. Het lijkt wel of we in New York aangekomen zijn. Na het zakencentrum zien
we het Burj Al Arab. Daar moeten we zijn, want ons hotel ligt ertegenover. We
tanken eerst nog even de auto vol (hij moet met volle tank terug) en gaan op
zoek. Het Al Qasr is niet moeilijk te vinden en als ik de oprijlaan op rijd
is wat ik zie ronduit indrukwekkend. Er staan een aantal Rolls Royces, een Bentley
en diverse Range Rovers, de autodeur wordt voor me open gedaan en de koffers
worden uit de kofferbak gehaald. Ik krijg een valet parking bonnetje en de auto
wordt geparkeerd en dat alles binnen ongeveer 10 seconden. In de lobby staan
een viertal enorm grote zwarte mannen als een soort traditionele wachters. We
komen in een ontvangst ruimte, krijgen verfrissende doeken en we kunnen inchecken.
De eerste indruk van het hotel is overweldigend. Het is ongelooflijk mooi!!
De kamersleutel die we krijgen is geen sleutel, maar een amulet die de deur
elektronisch opent door hem voor een ontvanger te houden. We besluiten eerst
even naar het strand te gaan voordat om 6 uur de auto wordt opgehaald. We kunnen
naar het strand worden gebracht met een Buggy, maar we besluiten het stukje
te lopen. Het blijkt heel dichtbij te zijn en het uitzicht op het strand is
fantastisch. De Perzische golf (met echte golven YEAH!) en het Burj Al Arab
op 500 meter afstand. Er komt meteen iemand aan met onze handdoeken en onze
bedjes worden opgemaakt (hoeven we niet eens zelf te doen, wat een luxe). Om
18:00 uur wordt de auto opgehaald en ’s avonds gaan we in de souk kijken.
Het hotel is eigenlijk 3 hotels in één. Er is een complex, het
Madinat Jumeirah, waarin de hotels Mina A’Salam, Al Qasr en een aantal
losse Villa’s zijn ondergebracht. Ook het Burj Al Arab en het aangrenzende
Wil Wadi Water Park is van de Jumeirah keten en hoort bij het geheel. Alles
is gebouwd in de stijl van een oud Arabisch dorp. Er is ook een Souk waarin
zich winkels en restaurants bevinden. In totaal is er keuze uit 67 restaurants!
Alles is zo mooi gemaakt dat je nooit het idee hebt dat het massaal overkomt.
Het hotel is fully booked, maar de sfeer blijft rustig. Met al die restaurants
heb je natuurlijk meteen een probleem om uit te vinden waar je gaat eten, maar
je krijgt allerlei informatie van het hotel mee, zoals een plattegrond van de
omgeving en een index en uitleg van alle restaurants.

Laat op de avond zijn we nog wat gaan drinken in de Koubba bar van ons hotel.
Hier hadden we een prachtig uitzicht op het Burj Al Arab die precies op het
hele uur een lichtshow geeft van 5 minuten. Onder het genot van een Jack Daniels,
uitzicht op het Burj met een lichtshow en op de achtergrond Arabische lounge
muziek…. Veel beter kan het niet worden 😉

De volgende dag besluiten we het Wild Wadi park te gaan bezoeken. We worden
met de buggy gebracht en brengen de hele dag in het Wild Wadi door. Je gaat
zitten in een zwemband, en wordt vervolgens 14 glijbanen op en afgestuurd. Je
gaat dus ook omhoog in die band door het opstuwende water, heel fijn! Het meest
indrukwekkend is de glijbaan Jumeirha Sceirah. Die heet niet voor niets zo!
Ik heb heel wat glijbanen in mijn leven gezien, maar deze slaat alles. Hij is
33 meter hoog en je gaat er met een snelheid van 80km per uur vanaf. Dat is
snel, heel snel! Je mag er alleen op je rug met gekruiste armen en benen vanaf
en dat is maar goed ook. De eerste keer heb je het idee hoe ga ik ooit nog stoppen!
Onderweg kun je je ogen niet opendoen zo snel als het gaat. Ik ben er in totaal
5 keer vanaf geweest en dat was TOP! We hadden ons ligbedje onderaan bij het
einde van de glijbaan en we konden dus de reacties van de mensen zien die er
vanaf kwamen, schitterend, het laat niemand onberoerd, iedereen komt er vanaf
van “phfoe, wat ik nu toch heb meegemaakt”! Sommige kwamen zelfs
totaal gedesoriënteerd van de baan af omdat ze niet meer wisten waar ze
waren. Weer iets waar de emiraten heel goed in zijn, het grootste waterpark
in de regio.

Na het Wild Wadi zijn we weer met de buggy en een bootje lekker terug naar
het hotel gegaan. Dwars door het complex loopt een waterweg van 3,5 kilometer,
die wordt bevaren door abra’s, kleine stille boten met dikke kussens die
overal aanleggen. Je hoeft dus als je wilt amper zelf te lopen. Het is net het
Venetië van het Midden-Oosten. We maken zelfs in het donker een rondtrip
over het water met uitleg door de schipper over alles wat we onderweg zien.
Alles is prachtig verlicht en het is een geweldige ervaring. De rest van de
dagen zijn we nog lekker in het Al Qasr geweest, gezwommen in de turkois-blauwe
zee en het grote zwembad. Overal staan life-guards die uren vanaf hun plekje
in het zwembad en de zee staan te turen in de hoop dat er iemand wil verdrinken
zodat ze zelf ook in het water mogen. Het lijkt erg overdreven maar hoort bij
de service. Net zoals de jongeman die langs komt om onze zonnebrillen te poetsen
of de handdoeken op te kloppen. ‘s Avonds hebben we steeds verschillende
restaurants uitgeprobeerd. Zo hebben we bij de Thai, het Arboretum, een Italiaan
in de souk en een Californisch restaurant gegeten. Omdat we bij het invullen
van de guest-questionaire van het Arboretum een paar kleine puntjes hadden opgeschreven
(tafel werd niet afgeruimd, op de rekening stond een blikje waar we alleen een
glas hadden gehad, het ging echt nergens over) werden we gebeld door de restaurantmanager
of hij het goed mocht maken. Dat vonden we niet nodig, maar of we dan toch maar
vooral langs wilden komen voor een kop koffie. Nooit te beroerd om een kopje
koffie te drinken toch maar er langs na het eten. Daar werden we super in de
watten gelegd, koffie, cola, water, en of we toch maar vooral ook gebruik wilden
maken van het dessert-buffet. Ach ja, waarom niet ? De service in het hele hotel
is onvoorstelbaar. Er werken alleen maar expatriats ofwel buitenlanders, we
hebben geen enkele oorspronkelijke emiraat-bewoner kunnen ontdekken die werkt.
Ze komen uit allerlei landen, zoals de Philipijnen, Indonesië, Roemenie,
Zuid Afrika en India. In de Koubbabar leren we Niang uit Birma kennen die ons
drie avonden aan drankjes helpt en met tranen in haar ogen afscheid neemt omdat
onze laatste avond samenvalt met haar vrije dag (ze werken daar zes dagen in
de week, 9 uur per dag). Tijdens de laatste avond worden we geholpen door Aung,
ook uit Birma, die speciaal opdracht van haar heeft gehad om ons toch maar vooral
in de watten te leggen.

Het was echt een geweldige ervaring daar in het Al Qasr. We zijn ons blijven
verbazen over de luxe die dit hotel heeft. Wat ons betreft een hotel om zeker
terug te gaan!

Laat een opmerking achter